زمستان بهانه است برف از آسمون خسته مي شه ! پاييز بهانه است برگ از درخت خسته مي شه! اس ام اس بهانه است دلم برات تنگ مي شه

عشق يعني :

چون خورشيد، تابيدن بر شب هاي دوست و چون برف ،ذوب شدن بر غم هاي دوست .

الا اي برف!
چه مي ‏باري بر اين دنياي ناپاکي؟
بر اين دنيا که هر جايش
رد پا از خبيثي است
مبار اي برف!
تو روح آسمان همراه خود داري
تو پيوندي ميان عشق و پروازي
تو را حيف است باريدن به ايوان سياهي‏ها
تو که فصل سپيدي را سرآغازي
مبار اي برف!

 ليز خوردن بهونه ايست تا دست هايي رو که دوست داري محکمتر فشار بدي, روز زمستونيت قشنگ

برف باريد و خدا پاكي خود را به زمين هديه كرد. زمين مغرور شد كه سفيد است، پاك است چون دل خدا... و خدا با آفتابي، اشتباه زمين را به وي گوشزد كرد
برف که حالا کم کم آب مي شود ، سفيد ، همرنگ آرزوهاي تو بود ...