امروز بهترین ساعتم رو شکستم ، چون لحظه های بی تو بودن رو به رخم میکشید
رسم ما آوارگان ترک وفا و دوست نیست / رسم ما دریا دلان خشکیدن احساس نیست
ما محبت را به نام دوست ارزان میکنیم / تا صداقت زنده است ما هم رفاقت میکنیم
خوشبخت اگر خار بکارد از بخت خوشش لاله و ریحانه در آید
بدبخت اگر مسجدی از آینه سازد یا سقف فرو ریزد و یا قبله کج آید
دوستان با وفا سایه گستر لحظه های تلخ شیرین روزگارند ، سایه ات برقرار
پشت پلکم عکستو نقاشی کردم گلکم / تو رو میبینم تا وقتی چشم میبندم گلکم
ای پیام این تبسم که رو لب های منه / خیلی وقته که به گریه هام میخندم گلکم
میدونم که دلت مثل آیینه صافه این فاصله هاست که بی انصافه
قلب مرا آتش زدند هدیه با تو خاکسترش / این دل وفادار تو بود ، اما نکردی باورش
عمر من غارت شد و غارتگر من دور شد / من صبوری کردم و غارت گرم مغرور شد
کیستم که شدم لیلی آن عاشق دلناز ، تو که باشی که شدی جان و دل لیلی دلباز
سلامت میکنم ای غنچه ی راز تو بودی از برای عشقم آغاز
تویی تنها دلیل زنده بودن ندارم طاقتت با چشم در ناز
به که پیغام دهم به غزل خوان ، به شب مانده ز راه
یا به انبوه کلاغان سیاه ، یا پرستو که سفر میکند از سردی راه
به پیغام دهم که به یادت هستم ؟
من یاد خوش دوست به دنیا ندهم / لبخند خوشش به صد رعنا ندهم
گر یاد کند مرا هر از گاهی چند / گرد رخ وی به چشم بینا ندهم
دلم گرفته از آدم هایی که میگن دوستت دارم ، ولی معنیشو نمیدونن
از آدم هایی که میخوان مال اونا باشی اما خودشون مال تو نیستن
از اونایی که زیر بارون برات میمیرن و وقتی آفتاب میشه همه چیز یادشون میره
اگر چه نازنینان را وفا نیست / گلستانی چو باغ آشنا نیست
اگر بر اوج آسمان هم پا گذارم ، دلم یک لحظه از یادت جدا نیست
با من ای دوست اگر خوب ، اگر بد باشی / تپش حس من این است که باید باشی
در این شهر صدای پای مردمی است که همچنان که تو را می بوسند
طناب دار تو را می بافند مردمی که صادقانه دروغ می گویند
فقط هنگامی که عشق را تجربه می کنیم حقیقتا در می یابیم که با از دست دادنش چه چیزی را گم کردیم
خدایا عاصی و خسته به درگاه تو رو کردم / نماز عشق را آخر به خون دل وضو کردم
دلم دیگر به جان آمد در این شبهای تنهایی / بیا بشنو تو فریادی که پنهان در گلو کردم
آنکه می گفت منم بهر تو غمخوارترین / چه دل آزارترین شد ، چه دل آزارترین
|
