كاش ما هم كبوترت بودیم

آستان بوس محضرت بودیم

كاش با بال های خاكی مان

لااقل سایه گسترت بودیم

كاش ما هم به درد می خوردیم

فرش قبر مطهرت بودیم

شهادت امام زین العابدین علیه السلام تسلیت باد

كاش ما هم كبوترت بودیم

آستان بوس محضرت بودیم

كاش با بال های خاكی مان

لااقل سایه گسترت بودیم

كاش ما هم به درد می خوردیم

فرش قبر مطهرت بودیم

.
.
.



دل سودا زده ام ناله و فرياد كند

هر زمان ياد غم سيد سجاد كند

بى گمان اشك به رخساره بريزد از چشم

هر كه يادى ز گرفتارى آن راد كند

.
.
.

شهادت حق الیقین است

عزای زین العابدین است

این ناله ی روح الامین است

دُردانه ی حسین مظلوم

چهارمین امام معصوم

از زهر کین گردیده مسموم

.
.
.

من بر این ماه که بر نیزه نشسته پسرم

پاره پاره شده همچون لب بابا جگرم

من جگر پاره آن بزم شرابم والله

خیزران رنگ گرفت از لب زخم پدرم

.
.
.

لاله سرخ شهادت تن تبدار من است

چشمه فیض خدا چشم گهر بار من است

حافظ خون پیام شهدای ره دین

لب گویای من و دیده خونبار من است

.
.
.

ای مظهر نجابت و اخلاص و سادگی

ای اسوۀ یگانگی و ایستادگی

عرش خدا ندیده به پای تواضعت

این گونه ساده با نسب شاه زادگی

.
.
.

غم دل بر زبان جاری اگر سازم زبان سوزد

و گر بیرون نریزم آتش دل، استخوان سوزد

اگر آتش ببیند آب کم کم می شود خاموش

ولی همواره چشمم گرید و دل، همچنان سوزد

.
.
.

این امامی که چنین سلسله بر پا دارد

به خـداونـد قسم دست توانا دارد

گرچه از گردن آزردۀ او خون ریـزد

در ره عشـق دل و جـان شکیبا دارد

.
.
.

آن کسی که همه اش گریه ی عاشورا بود

آب می دید به یاد جگر سقا بود

چشم هایش همه شب هیأت واویلا داشت

تا نفس داشت فقط گریه کن بابا بود

.
.
.

قدقامتِ تو، کلام عاشورا بود

آمیخته با قیام عاشورا بود

سجّاد! پس از غروب آن ظهر غریب

سجّاده ی تو پیام عاشورا بود

شهادت سجاد مظلوم، بزرگترین حافظ پیام کربلا تسلیت باد

.
.
.

هرگز نگذاشت تا ابد شب باشد

او ماند که در کنار زینب باشد

سجّاد که سجّاده به او دل می‌بست

تدبیر خدا بود که در تب باشد

شهادت وارث نهضت عاشورا تسلیت باد