با چرخش روزگار هم درگیرم

انگار گره خورده به تو تقدیرم

من شاعر حرف های این دل هستم

یادت نرود!بدون تو می میرم . . .

سجده بر سجاده عشاق چون کردی سحر

جان مولا زیر لب نامم را ببر . . .

.

.

.

کوه نیستی ، اما

صدایت که می زنم

شعر و شور و عشق

به من باز می گردد . . .

.

.

.

کَس نمیداند در این بحر عمیق / سنگ ریزه قیمت دارد یا عقیق

من همین دانم که در این روزگار / هیچ چیز ارزش ندارد جز رفیق . . .

.

.

.

آن را که جفا جوست نمی با ید خواست

سنگین دل و بد خوست نمی باید خواست

مارا ز تو غیر از تو تمنایی نیست

از دوست به جز دوستی نمی باید خواست . . .

.

.

.

دوستت دارم پریشان‌، شانه می‌خواهی چه کار؟

دام بگذاری اسیرم‌، دانه می‌خواهی چه کار؟

شرم را بگذار و یک آغوش در من گریه کن‌

گریه کن پس شانه ی مردانه می خواهی چه کار؟

.

.

.

میان باز ها یک باز تنهاست / در اوج قله بی آواز تنهاست

کبوتر با کبوتر هم غریبست / “کبوتر با کبوتر، باز تنهاست”  . . .

.

.

.

صفای باطنت را دوست دارم / کلام و ظاهرت را دوست دارم

تو گرچه دوری از من ای عزیزم / وفای حاضرت را دوست دارم . . .

.

.

.

آرزویم برایت این است :

در میان مردمی که می دوند برای زنده بودن ، آرام قدم برداری برای زندگی کردن . . .

.

.

.

قلب پر از سکوتم دلتنگه از جدایی / بی تو ببین چه سرده تابستون و تنهایی . . .

.

.

.

از حساب و کتاب بازار عشق هیچگاه سر در نیاوردم !

و هنوز نمی دانم چگونه می شود هربار که

تو بی دلیل ترکم می کنی من بدهکارت می شوم . . . ؟

.

.

.

فروغ ساحل شب های من باش / طلوع طالع فردای من باش

در این فصل خزان زندگانی / امید این دل تنهای من باش . . .

.

.

.

 زبانت کوک نمی شود !

به آنچه

گوش من ، محتاج شنیدنــش است . . . !

.

.

.

عاشقان شمعند و ما پروانه ایم/ بی دلان گنجند و ما ویرانه ایم

برنگردد روی ما جز سوی یار/  در هوای دوستان دیوانه ایم

.

.

.

وقتی تو هستی تمامی جهان با تو است، و وقتی تو نیستی فقط درماندگی و غم با من است

.

.

.

تو به نقش قهوه اعتقاد داری ، به پیش بینی ، به بازی های بزرگ و من فقط به چشمهایت . . .

.

.

.

برای دوست داشتنت

از من دلیل می خواهند ، نازنین … !

چشمانت را قرض می دهی !؟